สำหรับพวกคุณที่มาเรียนที่สหรัฐอเมริกา การเงินของคุณมีการจัดการที่ดีไว้ล่วงหน้าแล้วหรือยัง? หากคุณทำเช่นนั้น ก็ถึงเวลาแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจต่อผู้ที่ทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ญาติสนิทที่สุดของคุณก็ตาม ที่นี่ ฉันอยากจะแบ่งปันเคล็ดลับการประหยัดเงินที่ใช้ได้จริงสำหรับนักเรียนที่มีภูมิหลังต่ำต้อยและกำลังจัดการชีวิตของตนเองในสหรัฐอเมริกา
ภูมิหลังครอบครัวของฉัน
ฉันมาจากครอบครัวที่มีการศึกษาน้อย แม่ของฉันไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้และแทบไม่จำชื่อของเธอเอง พ่อของฉันเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ XNUMX เท่านั้น ฉันเติบโตขึ้นมาในสภาพที่ยากลำบาก ฉันจำวันที่แม่และฉันจะยืนอยู่นอกบ้านของครอบครัวที่ร่ำรวยกว่า โดยหวังว่าจะได้อาหารที่เหลือจากพวกเขามาเลี้ยงน้องชายสามคนที่บ้าน
ตั้งแต่อายุยังน้อย ฉันกังวลว่าการต่อสู้ของเราจะดำเนินต่อไปหลายชั่วอายุคน ตอนที่ฉันอายุประมาณห้าหรือหกขวบ ฉันตัดสินใจที่จะเรียนหนักและเปลี่ยนแปลงชะตากรรมที่ยากลำบากของครอบครัว ประมาณสามสิบปีที่แล้ว พ่อแม่ของฉันพยายามหาเงินมามากพอที่จะซื้อตั๋วเที่ยวเดียวให้ฉันไปสหรัฐอเมริกา น้ำตาไหลเมื่อฉันกล่าวคำอำลาพวกเขาที่สนามบิน มุ่งหน้าข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกไปยังประเทศที่ให้ความรู้สึกแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่เริ่มต้นฉันก็คิดเกี่ยวกับ ฉันจะจัดการการเรียนและประหยัดเงินไปพร้อมๆ กันได้อย่างไร
ฉันจัดการค่าครองชีพขณะศึกษาอยู่ที่สหรัฐอเมริกาได้อย่างไร
วีซ่านักเรียนของฉันอนุญาตให้ฉันทำงานได้สูงสุด 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งสอดคล้องกับกฎของ สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองสหรัฐ. ฉันเห็นเพื่อนร่วมชั้นบางคนทำงานในโรงอาหารของโรงเรียน รับอาหารฟรีก่อนเข้ากะ และนำของเหลือและผลไม้กลับบ้าน ฉันหวังว่าฉันจะทำแบบเดียวกันและลดค่าอาหารได้
การหาที่พักราคาย่อมเยาอาจเป็นเรื่องท้าทาย แต่บางครั้งโอกาสที่น่าสนใจก็ปรากฏให้เห็น ในกรณีของฉัน เป็นเรื่องง่ายอย่างน่าประหลาดใจที่พบเจ้าของบ้านชาวจีนที่เปลี่ยนบ้านหลังเล็กๆ ขนาด XNUMX ห้องนอน/XNUMX ห้องน้ำให้เป็นหอพักชั่วคราวสำหรับนักเรียนชาวจีน XNUMX คน ข้อตกลงนี้ช่วยแบ่งเบาภาระค่าเช่าของนักเรียนที่มีปัญหาทางการเงินอย่างฉันลงได้มาก
ความยืดหยุ่นที่หล่อหลอมในความยากลำบาก: การเดินทางส่วนตัว
ในระหว่างการเยือนวิทยาเขตวิทยาลัยชื่อดังในเทียนจิน ประเทศจีน กับผู้อำนวยการฝ่ายรับสมัครนานาชาติของมหาวิทยาลัยในอเมริกา ฉันได้แบ่งปันเรื่องราวของฉันกับนักเรียนที่ต้องการศึกษาต่อในสหรัฐอเมริกา เมื่อนักเรียนคนหนึ่งถามฉันว่าฉันสามารถเอาตัวรอดในช่วงปีที่ยากลำบากเหล่านั้นได้อย่างไร มันนำความทรงจำที่สดใสของการต่อสู้และการทำงานหนักกลับมา
แต่วันที่ท้าทายเหล่านั้นในอเมริกาก็เป็นแหล่งของแรงบันดาลใจในช่วงเวลาที่ยากลำบากในชีวิตของฉันเช่นกัน ฉันรู้สึกซาบซึ้งกับประสบการณ์เหล่านั้นที่ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกเหมือนฉันกำลังอยู่ในไฟชำระก็ตาม ฉันชื่นชมช่วงเวลาที่ยากลำบากในวัยเด็ก การผสมผสานระหว่างการทำงานและการเรียน และการเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศที่ไม่เหมือนใคร อุปสรรค์แต่ละอย่างกลายเป็นก้าวย่างสำหรับความก้าวหน้าของฉัน หลังจากออกจากมหาวิทยาลัย ฉันเริ่มต้นอาชีพที่ประสบความสำเร็จในฐานะผู้ประกอบการ
คำแนะนำของฉัน
ฉันยอมรับทุกความพลิกผันเสมอ โดยรู้ว่าความสำเร็จครั้งต่อไปอยู่ใกล้แค่เอื้อม สุดท้ายนี้ สำหรับผู้ที่ต้องการศึกษาต่อต่างประเทศหรือเริ่มต้นธุรกิจ โปรดจำไว้เสมอว่า 'ทุกสิ่งเป็นสิ่งที่กำหนดได้' ด้วยความมุ่งมั่นและพากเพียรทุกปัญหาสามารถแก้ไขได้
เรื่องราวของคนอื่น – บางทีคุณอาจพบสิ่งที่คุณสนใจ